Abstract: During the conservation treatment of Memling’s Christ with Singing and Music-making Angels, three panel paintings that are among the most monumental works in early Netherlandish art, the conservators came across insoluble surface layers containing calcium oxalates. A very thin and irregular layer of this type, hardly visible to the naked eye, was spread across the surface of all three panels. A much thicker layer forming an opaque and highly disfiguring crust that obscured the composition (Figs. 15.1 and 15.7) was locally present on areas of dark copper-containing paint, where multiple layers of old discolored coatings and accretions remained in place before the most recent cleaning. This article describes the application of a wide range of analytical techniques in order to fully understand the stratigraphy and composition of the crusts on the Memling paintings. FTIR spectroscopy in transmission and reflection mode, micro-ATR-FTIR imaging and macro-rFTIR scanning, SEM-EDX, mobile XRD, and SR-μXRD showed that the crusts contained two related Ca-based oxalate salts, whewellite and weddellite, and were separated from the original paint surface by varnish, indicating that they did not originate from degradation of the original paint but from a combination of microbial action and a thick accumulation of dirt. Supported by the results from these different analytical techniques, which when used together proved to be very effective in providing complementary information that addressed this specific conservation problem, and aided by the presence of the intermediate varnish layer(s), the conservators were able to remove most of the crusts with spectacular results.

Abstract: Transition-metal dichalcogenides such as MoS2 or WS2 are semiconducting materials with a layered structure. One single layer consists of a plane of metal atoms terminated on the top and bottom by the chalcogen atoms sulfur, selenium, or tellurium. These layers show strong in-plane covalent bonding, whereas the Van-der-Waals bonds in between adjacent layers are weak. Those weak bonds allow the microcleavage and extraction of a monolayer. Transistors built on such monolayer nanosheets are promising due to high electrostatic controllability in comparison to a bulk semiconductor. This is important for fast switching speed and low-power consumption in the OFF-state. Nonetheless, prototypes of such nanosheet transistors show non-idealities due to the fabrication process. Closed films on a large area cannot be obtained by mechanical exfoliation from mm-sized crystals. For wafer-level processing, synthetic growth methods are needed. It is a challenge to obtain a few layer thick crystals with large lateral grains or even without grain boundaries with synthetic growth techniques. This requires pre-conditioned monocrystalline substrates, high-temperature deposition, and polymer-assisted transfer to other target substrates after the growth. Such transfer is a source of cracks in the film and degrades the layers' promising properties by residual polymer from the bond material. Apart from transfer, patterning of the stacked 2D layers is necessary to build devices. The patterning of a 2D material itself or another material on top of it is challenging. The integration of the nanosheets into miniaturized devices cannot be done by conventional continuous-wave dry etching techniques due to the absence of etch stop layers and the vulnerability of these thin layers. To eliminate these issues in growth and integration, we explored the deposition methods on wafer-level and low-damage integration schemes. To this end, we studied the growth of MoS2 by a hybrid physical-chemical vapor deposition for which metal layers were deposited and subsequently sulfurized in H2S to obtain large area 2D layers. The impact of sulfurization temperature, time, partial H2S pressure, and H2 addition on the stoichiometry, crystallinity, and roughness were explored. Furthermore, a selective low-temperature deposition and conversion process at 450 °C for WS2 by the precursors WF6, H2S, and Si was considered. Si was used as a reducing agent for WF6 to deposit thin W films and H2S sulfurized this film in situ. The impact of the reducing agent amount, its surface condition, the temperature window, and the necessary time for the conversion of Si into W and W into WS2 were studied. Further quality improvement strategies on the WS2 were implemented by using extra capping layers in combination with annealing. Capping layers such as Ni and Co for metal-induced crystallization were compared to dielectric capping layers. The impact of the metal capping layer and its thickness on the recrystallization was evaluated. The dielectric capping layer's property to suppress sulfur loss under high temperature was explored. The annealings, which were done by rapid thermal annealing and nanosecond laser annealing, were discussed. Eventually, the fabrication of a heterostack with a MoS2 base layer and selectively grown WS2 was studied. Atomic layer etching was identified as attractive technique to remove the solid precursor Si from MoS2 in a layer-by-layer fashion. The in-situ removal of native SiO2 and the impact towards MoS2 was determined. The created patterned Si on MoS2 was then converted into patterned WS2 on MoS2 by the selective WF6/H2S process developed earlier. This procedure offers an attractive, scalable way to enable the fabrication of 2D devices with CMOS-compatible processes and contributes essential progress in the field 2D materials technology.

Abstract: Photocatalysis has been labeled for decades as a promising technique for air purification. The principle seems straightforward and requires a photocatalyst that is immobilized on a substrate, and one or more UV sources to activate the photocatalyst. No waste products are produced, the reactions occur in mild conditions and the supplies are relatively cheap. Yet it seems that the commercialization of photocatalytic systems does not break through on the global market. The aim of this thesis is to identify and tackle the bottlenecks that impede commercialization from an application-oriented approach. The problem of indoor air pollution is enhanced by the fact that people spend more and more time indoors and that ventilation is kept to a minimum as an energy-saving measure. This inevitably leads to an accumulation of volatile organic compounds (VOCs) that are emitted by e.g. building materials, paint and furniture. Human exposure to VOCs is directly related to the sick building syndrome leading to complaints such as headache, fatigue, dizziness and lack of concentration. In addition, exposure to VOCs is related to serious long-term health effects such as cancer or respiratory diseases. Therefore, significant research efforts are focused on advanced indoor air purification methods. Integration or retrofitting of a photocatalytic (PCO) air purifying unit into heating, ventilation and air conditioning (HVAC) equipment has been chosen as an interesting approach. As a starting point of this thesis, the operational conditions of a ventilation system were mapped. These systems are characterized by high flow rates and the necessity of minimal pressure losses. Pressure losses increase the energy demand and can lead to failure of the ventilation fan and thereby undermine the proper functioning of the ventilation system. A suitable substrate must allow the contaminated air to pass through with a minimal pressure drop, allow sufficient contact time between VOC and photocatalyst, have a large surface area available for coating with excellent adhesion, and be transparent to UV light. Therefore, the permeability and the available exposed surface were selected as main selection criteria. After a thorough quantitative analysis of potential substrates, borosilicate glass tubes were selected. Glass tubes can easily be stacked to constitute a transparent monolithic multi-tube reactor, with their length parallel to the air flow in order to minimize the pressure drop. Moreover, borosilicate glass is relatively inexpensive and has excellent UV-A light transmitting properties. Based on a literature study, a sol-gel coating procedure was selected that is extremely suitable for coating glass substrates. The next step was to optimize the amount of P25 (commercial titanium dioxide) in the photocatalytic sol-gel coating for its application. More P25 in the sol-gel coating results in a higher adsorption capacity and consequently a higher photocatalytic activity, but greatly reduces the transparency of the coating. After an in-depth study, the concentration of 10 g L-1 P25 was selected as the most feasible for multi-tube reactors. Since the operation of photocatalytic reactors is based on a complex interaction of physical and chemical processes, mathematical models were developed, supported by experimental data, that include all these phenomena as a tool for reactor design and optimization. By making use of such models, time-consuming and expensive experimental research can be minimized. However, the experimental validation of models is of utmost importance to prove its reliability and accuracy. Intrinsic kinetic parameters provide the fundamentals for these models as they describe the photocatalytic reaction rate, independent of fluid dynamics, reactor geometry and radiation field. In this work they were estimated by means of a Computational Fluid Dynamics (CFD) study, based on FTIR (Fourier-transform infrared spectroscopy) experiments with a lab scale multi-tube reactor. The kinetic parameters were validated by an alternative analytic approach, emphasizing the accuracy and reliability of the simulations. Finally, the aforementioned CFD approach, based on the simultaneously modelling of airflow, mass transfer, UV light irradiation and photocatalytic reactions, was used to obtain insights for the light source configuration in upscaled multi-tube reactors. After taking all these insights and some practical implications into account, a final upscaled multi-tube reactor design was proposed and converted into a first built prototype. Subsequently, it was evaluated according the CEN-EN-16486-1 standard for VOC removal by the external scientific research center ‘CERTECH’. The scientific results, regarding the mineralization of the VOCs and photocatalytic efficiency of the reactor, demonstrated the feasibility for indoor air purification by the upscaled multi-tube reactor and the possible implementation in ventilation systems.

Abstract: At or below the surface of painted works of art, valuable information is present that provides insights into an object’s past, such as the artist’s technique and the creative process that was followed or its conservation history, but also on its current state of preservation. Typically, a (very) limited set of small paint samples is taken which provide direct access to the individual paint layers. The chemical build-up of these layers can then be investigated in great detail using various microscopic analytical methods. However, in recent years a new trend towards both elemental and chemical imaging techniques has been set which are capable of visualizing the (often) heterogeneous composition of painted objects on a macroscopic scale. In this dissertation, various forms of specificity attainable with X‑ray powder diffraction (XRPD) imaging are explored: at the chemical, material and spatial level. This high specificity is illustrated throughout several applications stemming from the field of cultural heritage, both at the macroscopic (MA) and microscopic (µ) scale. As a first step, XRPD imaging was transformed to a transportable instrument that can be employed for the in situ investigation of artworks, e.g., inside museums and conservation workshops. With this unique instrument large‑scale maps (cm2 – dm2) reflecting the distribution of crystalline phases on/below the surface of flat painted artefacts can be visualized in a noninvasive manner. In this way compound-specific information was attained which can be related to original pigments or materials that have been added in a later stage and even degradation/secondary products that have formed spontaneously inside the paint layers. Additionally, with MA‑XRPD imaging it was possible to link quantitative information of pigment compositions and preferred orientation effects to the 2D compound‑specific distribution images, allowing for a further distinction between very similar artists’ materials. Furthermore, promising results for the limited depth-selectivity of this technique, obtained by exploiting the small shift in the position of the diffraction signals originating from the layered sequence of the pigments, are shown. Finally, a minute paint sample from Wheat stack under a cloudy sky by Van Gogh was investigated at a synchrotron radiation facility with tomographic µ‑XRPD imaging at the microscopic scale. The high chemical and spatial specificity of this imaging method was exploited to further elucidate the degradation pathway of the red lead pigment.

Abstract: Dit onderzoek presenteert een overzicht van de mogelijkheden van LA-ICP-MS als een techniek voor kwantitatieve analyse, bepalen van isotoopverhoudingen en elementaire beeldvorming. Hiervoor wordt de techniek zelf voorgesteld en worden de belangrijkste parameters die een invloed hebben op de kwaliteit van een LA-ICP-MS meting beschreven. Voor kwantitieve analyse worden de huidige calibratiestrategieën voor LA-ICP-MS toegelicht, zowel op het vlak van selectie en bereiding van standaarden als op het vlak van dataverwerking. Daarnaast werd een nieuwe calibratiestrategie voorgesteld, gebaseerd op een lineaire combinatie van standaarden. Een case study met de traditionele calibratiestrategie uit de literatuur werd uitgevoerd en vergeleken met data van SEM-EDX om een referentiekader te schetsen voor de performantie van de techniek. In een tweede case study werd onze nieuwe calibratiestrategie toegepast en werd er uitsluitend gebruik gemaakt van LA-ICP-MS, wat uitstekende resultaten opleverde. Met het oog op het bepalen van isotoopverhoudingen, werd er onderzocht wat de limieten zijn van het gebruik van een lage resolutie quadrupool massaspectrometer voor deze bepaling. Dit stelde ons in staat om de te verwachten accuraatheid en precisie in te schatten. De performantie bleek goed genoeg te zijn om weapon-grade plutonium te onderscheiden van global fall-out, zoals het werd aangetoond in de case study omtrent dit onderwerp. Uiteindelijk hebben we ook LA-ICP-MS geëvalueerd als een techniek voor elementaire beeldvorming, waarbij we tevens de meest courante multivariate data analyse hebben beschreven. Om de techniek te plaatsen tegenover andere elementaire technieken, werd een historisch verffragment geanalyseerd dat in het verleden reeds geanalyseerd was met SEM-EDX and μ-XRD. Op die manier konden we de resultaten accuraat vergelijken met de andere technieken.

Abstract: In iets meer dan 30 jaar moeten we tot 50% meer eiwit produceren, terwijl onze conventionele lineaire voedselproductieketen reeds de grenzen van duurzaamheid overschrijdt. Microbieel eiwit (MP), de eiwitrijke biomassa van micro-organismen, werd onderzocht als nieuw voeder en voedselingrediënt in een circulaire eiwitproductieketen. MP-productie kan gebaseerd zijn op primaire grondstoffen om zo de inefficiënte stappen in de huidige eiwitproductie over te slaan, of de productie kan gebaseerd zijn op secundaire grondstoffen afkomstig van de verliezen in de conventionele productieketen (bijvoorbeeld afvalwater). Zowel indirecte als directe strategiën voor nutriëntenherwinning kunnen geïdentificeerd worden. Indirecte nutriëntenherwinning werd onderzocht door struviet toe te passen als fosfor- en stikstofbron voor MP-productie. Struviet, een herwinningsproduct in de afvalwaterzuivering, bleek een hoge zuiverheidsgraad te hebben waardoor het een uitstekende selectieve barrière vormt tussen afvalstroom en MP productie. Oplossingssnelheden en MP groei-experimenten toonden aan dat struviet gemakkelijk gedoseerd kan worden in functie van de microbiële nutriëntenbehoeftes, waarnaast problemen vermeden worden gerelateerd aan de turbiditeit van nevenstromen, wat de productie van fototrofe MP mogelijk maakt. Daarnaast werd ook directe nutriëntenherwinning onderzocht. Hierbij werden de voedingswaarde en veiligheid geanalyseerd van biomassa bestaande uit aerobe heterotrofe bacteriën (AHB) afkomstig van effluentzuivering van 25 bedrijven in de voedings- en drankensector. Verder werd ook de temporele variabiliteit in kaart gebracht. Er werd een veelbelovend eiwitgehalte geobserveerd waarvan de variabiliteit aanzienlijke was. Verder werd aangetoond dat het eiwitgehalte positief gecorreleerd was met stikstofbelasting en negatief met slibverblijftijd, wat een indicatie is dat de implementatie van een geoptimaliseerd productieproces, de biomassakwaliteit gevoelig kan verhogen. Bovendien was de veiligheid als veevoeder gegarandeerd op vlak van de meeste contaminanten. In het daarop volgende hoofdstuk werd de variabiliteit in voedingswaarde en veiligheid bestudeerd van commerciële fototrofe MP (de microalgen Chlorella en Spirulina), gekweekt op primaire grondstoffen. De waargenomen variabiliteit in voedingswaarde vereist verdere optimalisatie van het productieproces. Er werd ook waargenomen dat een hoog eiwitgehalte geen hoge totale voedingswaarde impliceert, omdat de verteerbaarheid en de eiwitkwaliteit nog steeds ongunstig kunnen zijn. Op basis van gemeten contaminanten geeft een veilige consumptiedosis aan dat microalgen perfect kunnen worden geconsumeerd als volwaardige eiwitbron in plaats van als supplement, hun huidige hoofdtoepassing. In een laatste experimenteel hoofdstuk werd onderzocht hoe de variabiliteit in biomassakwaliteit van microalgen kan worden gereduceerd en hoe een stabiele, hoogwaardige biomassaproductie kan worden bekomen. De invloed van oogsttijd, operationele modus en fotoperiode werd bepaald op de productiviteit van biomassa, eiwit en essentiële aminozuren en er werden optimale productieparameters geïdentificeerd. Samengevat is MP-productie op basis van indirecte en directe nutriëntenherwinning veelbelovend. Verdere technologische ontwikkelingen en het verhogen van bewustwording en sociale acceptatie, moeten een verdere introductie van MP in de voeder- en voedingsmarkt faciliteren. Hier kan MP een belangrijke oplossing vertegenwoordigen om de exponentieel groeiende wereldbevolking op een duurzame manier te voeden.

Abstract: Het gebruik van plasmon-actieve nanodeeltjes heeft de laatste 10 jaar zeer veel interesse gewekt bij onderzoekers in verschillende toepassingsdomeinen zoals fotokatalyse of oppervlakte versterkte Raman spectroscopie. Er is echter een grote limiterende factor bij het gebruik van edelmetaal nanodeeltjes zoals goud en zilver en dat is de stabiliteit. Deze oxideren en aggregeren snel, zeker in oxidatieve omgeving zoals in lucht. Een interessante aanpak om plasmon-actieve nanodeeltjes te stabiliseren, is om ze te omgeven in een schil, met andere woorden om een kern-schil nanodeeltje te vormen. Er zijn een heel aantal verschillende manieren waarop kern-schil nanodeeltjes gesynthetiseerd kunnen worden. In eerste instantie werden metaal nanodeeltjes omgeven door een (dunne) TiO2 laag. Afhankelijk van de hoeveelheid TiO2 precursor kon de dikte van de laag gecontroleerd worden tot enkele nanometers dik. De stalen werden getest voor de fotokatalytische afbraak van een vaste laag stearinezuur waarbij toevoeging van 2 wt% metaal@TiO2 op P25 leidde tot een significante verbetering in afbraakefficiëntie in vergelijking met zuiver P25. Een andere manier voor het stabiliseren van metaal nanodeeltjes is door ze te omgeven met een polymeerschil. Op deze manier kon de laagdikte gecontroleerd worden met sub-nanometer controle wat een zeer belangrijke factor is voor de hoeveelheid near-field versterking dat buiten de polymeer schil kan gaan. Een XTT test werd uitgevoerd om te bepalen wat de zuurstofactivatie snelheid was van goud en zilver (en goud-zilver bimetallische) nanodeeltjes, al dan niet omgeven door een (niet-)geleidende polymeer laag. Wanneer de stalen gecoat werden met vier niet-geleidende polymeerlagen zakte de zuurstofactivatie nagenoeg tot nul. Aan de andere kant, als goud nanodeeltjes werden omgeven door een geleidende schil was er nog steeds zuurstofactivatie, hoewel lager dan in het geval van goud zonder laag. Het laatste deel van deze thesis focuste meer op mogelijke toepassingen in luchtzuivering. In dit werk werd een glazen buis, gecoat aan de binnenkant met (Ag@polymer gemodificeerd) TiO2, als een spiraal rond een UVA lamp gewikkeld. De geoptimaliseerde spiraalreactor werd dan vergeleken met een conventionele cilindervormige fotoreactor, met dezelfde dimensies en totale katalysatorbelading, over een grote range aan experimentele condities. Uit de resultaten bleek dat de spiraalreactor significant betere afbraakefficiënties vertoonde in vergelijking met de conventionele cilindervormige reactor over een grote range aan debieten. Een adsorptiestap in combinatie met de geoptimaliseerde spiraalreactor zou kunnen leiden tot een zeer krachtige luchtzuiveringstechnologie.

Abstract: ​Food production is a cornerstone in contemporary industrial societies. Its production requires land, water and enormous amounts of fertilizers. These precious fertilizers enter the linear food chain and suffer from a cascade of inefficiencies, resulting in detrimental effects to the environment. A radical transforming of the current food production chain is, therefore, essential to guarantee a sustainable future for humanity. ​This thesis has studied the production of microbial protein (i.e. single-cell protein), which is the use of microorganisms such as yeast, fungi, algae and bacteria as protein ingredient for animal feed. The type of microorganisms targeted in this thesis were purple non-sulfur bacteria (PNSB). These bacteria are an extremely heterogenic group that contain photosynthetic pigments and are able to perform anoxygenic photosynthesis. The core focus of the thesis was technology development for the production of PNSB as a source of microbial protein on wastewater and fresh fertilizers. In the final stage of this research, it was the objective to explore the potential of PNSB as a nutritious feed ingredient for shrimp. ​Overall, this work has provided the building blocks to transform the conventional food production chain. The findings show that PNSB production and biomass valorization is within reach. Further pilot implementation and cost reduction will facilitate the introduction of PNSB production in future’s wastewater treatment plants and the valorization of the biomass as nutritious animal feed ingredient.​

Abstract: abstract not available

Abstract: This dataset comprises a large collection of atom probe tomography datasets collected from DIN 1.4970 alloy that was irradiated with Fe ions at different conditions. The DIN 1.4970 alloy is an austenitic stainless steel with 15 wt% Cr, 15 wt% Ni, a small addition of Ti. The full composition and characterization of our material can be found published elsewhere [1,2]. Some of our material was subjected to ageing heat treatments at different temperatures for different times. Small samples of our original material and aged material was irradiated at the Michigan Ion Beam Laboratory in 2017 with 4.5 MeV Fe ions up to 40 dpa at an average dose rate of 2×10−4 dpa/s. This was done at three different temperatures: 300, 450, and 600 ºC. Atom probe samples were made of the irradiated layers (approximately 1.5 micron deep) with focused ion beam and mounted on Microtip coupons. APT measurements took place on three CAMECA LEAP-HR systems located at CAES in Idaho Falls, USA (files beginning with R33), at Montanuniversität Leoben in Leoben, Austria (R21) and at Friedrich–Alexander University in Erlangen, Germany (R56).